(28-04-1987 tot 01-09-1990)

Het kwam in die tijd voor dat kapiteins op een organieke majoorsstoel zaten. Iets dat mij al vanaf juni 82 was overkomen.
Eind 1987 werden van hogerhand majoorstoelen "hard" verklaard. Kapiteins die daarop zaten zouden worden bevorderd.
Ik moest weer bij C-CVKL komen. Het Hoofd Bureau Syscon CVKL ging met functioneel leeftijds ontslag (flo) en of ik die functie wilde overnemen. "Kolonel, C-Avbdbedcie is een "harde" majoorsstoel, ik blijf liever zitten."
"Lenco, daar is over nagedacht. De stoel van Hoofd Bureau Syscon is eveneens hard".
Dus werd ik Hoofd Bureau Syscon CVKL, een functie die dankzij mijn voorgangster Marianne binnen de verbindingsdienst status had.
We hebben een dag besteed met het bezoeken van een aantal objecten waarbij mijn voorgangster altijd betrokken was met het burgerpersoneel dat van 8 tot 5 op de kleine telefooncentrales werkte. Ik weet nog van een centrale waar een blinde telefonist achter een aangepast bedienpaneel zat. Zijn hond zat naast hem.


De situatie is nagebouwd in het Museum Verbindingsdienst. Er zit altijd water in zijn bakje.

Op 01-05-1988 werd ik bevorderd tot majoor.
Ik viel met de neus in de boter want Syscon werd een 24-uurs bedrijf. Tegenover mij zat burgermedewerker Cees die veel ervaring had met dienstroosters en de onregelmatigheidstoeslag.
Een 8-uurs dienst werd gedraaid door een sergeant-majoor dan wel een adjudant met een korporaal voor de telexverbindingen. Samen met hoofd personeelszaken CVKL hebben we interviews gehouden met onderofficieren die ik uit het verleden kende. Door de onregelmatigheidstoeslag konden we "kanjers" strikken. De korporaalfunctie werd vervuld door KVV's of dienstplichtigen.
In het eerder genoemde TCC in Bilthoven werd reserve Syscon CVKL gerealiseerd.


Hier de inmiddels lege tafels voor de terminals in het TCC.

Eenheden van de KL werden meer en meer uitgezonden. Goede EZB radiofrequenties waren belangrijk. Syscon kreeg het "Krekel" managementsysteem waarmee direct goede frequenties konden worden toegewezen. Twee zenders gaven korte testberichten verspreid over de hele frequentieband. Een ontvanger in Den Haag (en Bilthoven) maakte van de uitzendingen een analyse.

De bewakerhondengeleiders op de magazijncomplexen kregen een portofoon waarmee via het MDTN direct contact kon worden gezocht met de meldkamer. Het regelmatig herprogrammeren werd een taak voor Syscon. Het MDTN en het Kl-deel van het AMSS werden opgeleverd en kwamen onder onze controle.

Voor de oefening WINTEX-89 werd de oorlogsorganisatie opgeroepen. Hierdoor konden we reserve Syscon bemannen en de overdrachtsprocedure verfijnen. Het TCC Bilthoven was zo ontworpen dat de drie shiften van de telexbedienaars en van Syscon twee weken met de deuren dicht konden doorwerken. Tijdens deze WINTEX hebben we dat met Syscon drie dagen en nachten naar volkomen tevredenheid uitgetest. Met goede koks smaken de noodrantsoenen 10 in 1 uitstekend. Mijn favoriet was rijst met kip-kerrie.


Een slaapzaal in het TCC.


Ik werd regelmatig gevraagd om op het Verbindingsopleidingcentrum (VOC) in Ede als docent op te treden. Officieren kregen in hun vakopleiding les in de verbindingssystemen van de Nationale Sector. Een uitgebreid set aan dia's is door alle wisselingen helaas verloren gegaan.

Grote reorganisaties en nieuwe systemen stonden op stapel en ik werd teruggeroepen naar mijn oude bureau TEA-2.