De aanduiding Snoek op het kaartje was vaak ons startpunt. Maar we hebben denk ik de hele polder afgevist. De grote snoek heeft een territorium, dus na vangst van nummer 1, moet je een 100 meter doorlopen om een kans te hebben op de volgende.
We visten met levend aas, voorntjes. Dat was toen nog niet verboden. De wet is jaren geleden onder druk van de dierenbescherming aangepast. Ook voorkomt de wet dat ontsnapte aasvis in wateren terecht komt waar dit niet gewenst is, bv de roofblei.
Onze aasvisjes werden de avond ervoor bij een duikertje bij ons huis gevangen. Dit slootje is inmiddels verdwenen. Ze werden in een bun bewaard, die stond in de gootsteen onder een klein straaltje leidingwater.


Mijn bun was hetzelfde, maar dan merkloos en waarschijnlijk wat goedkoper.

Als we vol vertouwen waren, vingen we de aasvis op de vroege ochtend zelf. Verser kan niet. De locatie op de kaart was een goede stek. Met de kleinste vast hengel en een vlokje of made.
En dan ging het spel op de wagen. Met de lange werphengel, een flinke dobber en het driftig zwemmend aasvisje net even boven de bodem.


Misschien bijgeloof, maar het onderwaterdeel van de dobber moest bij mij zwart zijn.

volgende pagina